Η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) ξεκινά τον 20ό αιώνα, κατά την περίοδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ευρώπη βρισκόταν υπό ανάγκη για μια νέα προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις . Το κύμα αυτό της ανασυγκρότησης και της συνεργασίας οδήγησε στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) το 1951, στην προσπάθεια να ενοποιηθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Στη συνέχεια, με τη Συνθήκη της Ρώμης το 1957, δημιουργήθηκαν οι Ευρωπαϊκές Οικονομικές Κοινότητες (ΕΟΚ), περιλαμβάνοντας την ΕΚΑΧ, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ). Αυτές οι κοινότητες επιδίωκαν τη δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς και την προώθηση της οικονομικής συνεργασίας.
Με τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η ΕΕ επεκτάθηκε τόσο από γεωγραφική όσο και από οικονομική άποψη. Νέα κράτη μέλη προστέθηκαν, ενώ οι Συνθήκες του Μάαστριχτ (1992), του Άμστερνταμ (1997), της Νίκαιας (2001), και της Λισαβόνας (2007) ενίσχυσαν τις δομές της ΕΕ και επέφεραν αλλαγές στις αρμοδιότητες της.
Η κατάκτηση του ενιαίου νομίσματος, του ευρώ, το 1999 συνεβαλλε σημαντικα στην οικονομική της εξέλιξη . Σήμερα, η ΕΕ δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομική συνεργασία, αλλά αντιπροσωπεύει έναν πολιτικό και κοινωνικό σχηματισμό .